Owczarek belgijski jest psem pracującym o żywiołowym temperamencie. To prawdziwy wulkan energii zadziwiający witalnością, który nieustannie pozostaje w pełnej gotowości do wykonania powierzonego mu zadania. Ten wspaniały pies pasterski stróżowanie ma we krwi, dziś więc bywa wykorzystywany jako pies pilnujący nieruchomości. Występują cztery odmiany tej rasy: owczarek malinois predysponowany do stróżowania, obrony i aktywności sportowej oraz bardziej spokojne, choć równie odważne odmiany groenendael, tervueren i laekenois. Podstawowe informacje o owczarku belgijskim Pochodzenie i historia Cztery odmiany owczarka belgijskiego zostały zdefiniowane pod koniec XIX w. przez grupę miłośników psów pod kierownictwem profesora Reula ze szkoły weterynaryjnej w Cureghen. Celem ich prac było uporządkowanie zróżnicowanego dziedzictwa genetycznego psów tej rasy. Pierwszy wzorzec został opublikowany w 1894 r., co było punktem zwrotnym w rozwoju hodowli owczarka belgijskiego. Klasyfikacja FCI Grupa FCI Grupa 1 - Owczarki i inne psy pasterskie, z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła Sekcja Sekcja 1 : owczarki Wygląd Wysokość w kłębie Owczarek belgijski Suka : pomiędzy 56 i 62 cm Pies : pomiędzy 60 i 66 cm Waga Suka : pomiędzy 20 i 25 kg Pies : pomiędzy 25 i 30 kg Maść U groenendaela maść jest czarna, okazy malinois mają szatę płową z czarnym nalotem i czarną maską, tervueren może być maści płowej lub szarej z czarnym nalotem, a laekenois jest płowy ze śladowym czarnym nalotem. Rodzaj szaty U owczarków belgijskich występują trzy typy okrywy włosowej: długowłosa (u odmian groenendael i tervueren), krótkowłosa (odmiana malinois) oraz szorstkowłosa (odmiana laekenois). Włos okrywowy jest gęsty i zwarty z wełnistym podszerstkiem. Kolor oczu Oczy są brązowe, preferowane jak najciemniejsze. Brązowe Opis Owczarek belgijski jest psem o wyważonej sylwetce i harmonijnych proporcjach. Jest mniejszy, lżejszy i zgrabniejszy od owczarka niemieckiego. Jego głowa jest dobrze wymodelowana, nieprzesadnie długa. Czaszka ma średnią wielkość, proporcjonalna do wielkości głowy, czoło raczej płaskie z umiarkowanym stopem i dobrze wymodelowaną kufą o prostym grzbiecie. Oczy są średniej wielkości, a uszy trójkątne, sztywne i proste, wysoko osadzone. Szyja jest umięśniona bez zaznaczonego podgardla. Tułów jest mocny, ale nie sprawia wrażenia ciężkiego. Linia grzbietu jest prosta. Ogon średniej wielkości jest opuszczony w spoczynku, a w ruchu uniesiony. Ciekawostki Niektóre okazy owczarka belgijskiego bywają dość nerwowe i ze względu na nadmierną nieufność wobec obcych mogą gorzej sprawdzać się jako psy obronne. Zawsze jednak, przy właściwym podejściu do psa, osoba z nim pracująca będzie umiała wydobyć z niego najlepsze cechy tak charakterystyczne dla tej rasy – pod warunkiem, że rzeczywiście będzie to rasowy owczarek belgijski, o niebudzącym wątpliwości rodowodzie. Odmiany Owczarek belgijski groenendael Owczarek belgijski tervueren Owczarek belgijski laekenois Owczarek belgijski malinois Owczarek beligijski malinois - charakter Czuły Owczarek belgijski bardzo mocno przywiązuje się do swojego pana. Bezgranicznie oddany i lojalny, wylewnie okazuje mu swoją miłość, bywa nawet zaborczy. Lubi zabawę Owczarek belgijski uwielbia zabawę. Najlepiej, jeśli łączy ona elementy, które z jednej strony pozwolą mu się wyszaleć i zmęczyć fizycznie, a z drugiej każą mu pracować umysłowo. Spokojny Owczarka belgijskiego dosłownie rozsadza energia. Oczywiście potrafi zachować spokój, co jest zresztą cechą pożądaną u psów pracujących, ale musi również umieć szybko zerwać się do biegu w sytuacjach, gdy tego się od niego oczekuje. Inteligentny Owczarek belgijski jest psem wszechstronnym o wielu talentach. Temperament malinois predysponuje go do roli stróża i obrońcy, inne belgi sprawdzają się jako psy do towarzystwa lub psy policyjne. Z chęcią biorą też udział w zawodach typu ring, agility, zawody posłuszeństwa, itp. Łowca Jak wiele psów, owczarek belgijski może rzucić się w pogoń za zającem, gdy ten stanie mu na drodze, ale nie ma specjalnych predyspozycji łowieckich. Strachliwy/nieufny wobec obcych Owczarek belgijski jest doskonałym stróżem posiadłości i obrońcą swego opiekuna. Wobec obcych zachowuje dystans i potrzebuje czasu, aby ocenić ewentualne zagrożenie ze strony napotkanej osoby. W charakterze owczarka belgijskiego leży nieufność, ale potrafi być bardzo przyjacielski w stosunku do gości, których jego pan przedstawi mu w odpowiedni sposób. Niezależny Pies tej rasy nie należy do niezależnych czworonogów. Chętnie podporządkowuje się woli opiekuna i cieszy się, gdy zostaje mu powierzone zadanie do wykonania. Zachowanie Znoszenie samotności Przebywanie samemu w domu nie jest preferowaną przez owczarka belgijskiego formą spędzania czasu. Bardzo lubi towarzystwo swojej rodziny, a kiedy jest sam, szybko się nudzi. Posłuszny / łatwo się uczy Owczarek belgijski jest bardzo mądrym psem, który szybko rozumie, czego się od niego oczekuje. Obdarzony żywiołowym temperamentem, bardzo szybko reaguje na różne bodźce. Jest to zaleta, która przy nieodpowiednim szkoleniu może jednak okazać się wadą, dlatego właściciel owczarka belgijskiego nie może pozwolić sobie na błędy w jego wychowaniu. Nie wolno zwlekać z rozpoczęciem szkolenia. W pierwszej kolejności, aby szczeniak nie nabrał złych nawyków, należy wpoić mu podstawowe zasady życia w domu oraz określić granice, których nie powinien przekraczać. Psy pracujące warto zapisać do specjalistycznej szkoły dla psów – ale takiej, w której instruktaż nie jest oparty o metody tradycyjne, często uwzględniające środki przymusu. Te są zbyt brutalne dla wrażliwego owczarka belgijskiego. Szczekliwy Owczarek belgijski może nadmiernie szczekać głównie wtedy, gdy wyczuje zbliżającego się nieproszonego gościa lub jeśli się nudzi. Skłonność do ucieczek Owczarek belgijski jest w większym zakresie stróżem niż łowcą, dlatego rzadko ucieka z domu, chyba że jest na stałe zamknięty w ogrodzie, z którego nigdy nie wychodzi. W takiej sytuacji nawet owczarek belgijski da nogę, gdy tylko pojawi się ku temu okazja! Skłonność do niszczenia Ten szczególnie żywiołowy i pełen energii pies szybko się nudzi. Z tego powodu, jeśli jest pozostawiany sam w domu przez długie godziny, a właściciel nie dba o to, by wcześniej pobiegał na spacerze, owczarek belgijski może wywrócić dom do góry nogami tylko po to, by zabić czas. Łakomczuch Owczarek belgijski lubi jeść, ale nie jest przesadnie żarłoczny. Docenia przysmaki, które są dla niego przyjemnym źródłem motywacji w procesie szkolenia. Pies stróżujący Owczarek belgijski, potocznie zwany wilczurem belgijskim, wydaje się stworzony do stróżowania. Z natury nie jest ani agresywny, ani bojaźliwy. Nigdy nie zawaha się przed aktywną obroną swojego pana lub jego domu. Należy pamiętać, że konieczne jest właściwe wychowanie psa, które pozwoli opiekunowi kontrolować jego zachowanie, gdy chce zaprosić obcą psu osobę do swojego domu. Pierwszy pies Nie każdy nadaje się na opiekuna tego bardzo mądrego, żywiołowego, ale przede wszystkim wrażliwego i dość nerwowego psa. Niewłaściwe wychowanie lub jego brak bywają przyczyną różnych niepożądanych zachowań u owczarka belgijskiego, przez co może on stać się psem niebezpiecznym. Nie wiesz, którą rasę psa wybrać? Pomożemy Ci znaleźć rasę odpowiadającą Twoim oczekiwaniom i trybowi życia. Tryb życia Owczarek belgijski w mieszkaniu Owczarek belgijski może bez problemów mieszkać zarówno w domu z rodziną, jak i na zewnątrz, ale ze względu na swoje duże potrzeby ruchowe zdecydowanie woli domek z ogrodem niż mieszkanie w bloku. Niemniej ten bardzo mądry pies jest w stanie dostosować się do trybu życia swojego właściciela, jak długo zaspokaja on liczne potrzeby swojego pupila. Potrzebuje ruchu i ćwiczeń Niezależnie od trybu życia (mieszkanie w bloku lub w domu z ogrodem) nie wolno zaniedbywać codziennych spacerów z tym wspaniałym psem pracującym. Muszą one nie tylko zmęczyć go fizycznie (każdy spacer powinien trwać przynajmniej godzinę), ale również umysłowo (poprzez odpowiednie gry i zabawy). W trakcie spacerów owczarek powinien ćwiczyć węch (zabawa w tropienie, poznawanie nowych miejsc), a także zbierać doświadczenia w kontaktach z innymi psami. Owczarki belgijskie, szczególnie odmiana malinois, są wybitnie predysponowane do uprawiania sportu. Warto zapisać je na szkolenie za zakresu agility, ring czy na treningi posłuszeństwa. Chętnie wezmą też udział w zajęciach tańca ze swoim opiekunem lub w zawodach w szukaniu użytkowym. Podróże/łatwość przewożenia Psy średniej wielkości zazwyczaj nie są kłopotliwe w podróży. W przypadku owczarka belgijskiego ważne są jego odpowiednia socjalizacja i wychowanie, aby wyjazdy z nim przebiegały bezproblemowo. Współżycie z innymi Owczarek belgijski i koty Jeśli owczarek belgijski od szczeniaka żyje w otoczeniu kotów, jego relacje z nimi będą poprawne. W przeciwnym razie, chcąc wprowadzić kota do rodziny, należy pamiętać, że konieczny będzie odpowiednio długi okres wzajemnej adaptacji pod czujnym okiem właściciela. Owczarek belgijski i psy To, jak owczarek belgijski będzie się odnosił do innych psów, zależy stopnia socjalizacji, jakiej będzie poddany jako szczeniak. Belgi są bardzo wrażliwe i dość nerwowe, więc akumulacja złych doświadczeń w kontaktach z innymi psami będzie skutkować ich negatywnym do nich nastawieniem w późniejszym okresie. Owczarek belgijski i dzieci Owczarek belgijski może przebywać pod jednym dachem z dziećmi, ale ich rodzice powinni zadbać o to, by nie zakłócały jego spokoju i nie traktowały go jak pluszowej zabawki. Psy tej rasy bywają dość nerwowe, mogą więc szybko stracić cierpliwość. Owczarek belgijski i osoby starsze Owczarek belgijski jest bardzo aktywny, dlatego jego właściciel powinien zapewnić mu dużą dawkę wysiłku fizycznego. Osoby starsze nie powinny więc decydować się na adopcję psa tej rasy. Owczarek beligijski malinois - cena Cena owczarka belgijskiego zależy od jego pochodzenia, wieku, odmiany i płci.. Pierwsze szczeniaki z miotu, zwłaszcza przeznaczone do pracy, mogą osiągać cenę 6000 zł. Na zaspokojenie miesięcznych potrzeb psa tej wielkości należy przeznaczyć ooło 150-200 zł. Pielęgnacja Owczarek belgijski jest psem pracującym o dość nieskomplikowanych potrzebach związanych z utrzymaniem, nie wymaga więc szczególnie wyszukanej pielęgnacji. Zaleca się, aby owczarki belgijskie krótkowłose (malinois) oraz szorstkowłose (laekenois) były szczotkowane przynajmniej raz w tygodniu. Okazy długowłose (groenendael et tervueren) potrzebują częstszej i bardziej regularnej pielęgnacji, która uchroni ich sierść przed tworzeniem się supłów. Linienie Utrata sierści u wszystkich owczarków belgijskich, niezależnie od odmiany, jest zazwyczaj umiarkowana. Nasila się w okresach linienia, wskazane jest więc wówczas codzienne szczotkowanie pozwalające usunąć martwe włosy. Żywienie Owczarek belgijski może spożywać dwa lub trzy posiłki dziennie, w zależności od potrzeb i trybu życia psa, jednak należy zwracać uwagę na to, by pies nie miał swobodnego dostępu do jedzenia przez cały dzień. Nie powinno się również dawać mu pożywienia między posiłkami, gdyż może to doprowadzić do torsji, które w przypadku tej rasy są szczególnie niebezpieczne. Niezależnie od wybranej diety warto zaopatrywać się w produkty żywnościowe wysokiej jakości. Konieczne jest również dostosowanie posiłków do wieku i masy psa oraz jego codziennych aktywności, co jest szczególnie ważne w przypadku psów uprawiających różne dyscypliny psiego sportu. Zdrowie 10 Oczekiwana długość życia owczarka belgijskiego to 12 lat. Odporność/wytrzymałość Przeprowadzono wiele badań weterynaryjnych, które dowodzą, że owczarek belgijski jest psem wytrzymałym i odpornym. Zazwyczaj nie ma on poważniejszych problemów ze zdrowiem. Odporność na upały Podczas upałów owczarek belgijski musi mieć do dyspozycji wodę oraz zacienione miejsce. Powinien również unikać zbyt intensywnego wysiłku fizycznego na pełnym słońcu. Odporność na zimno Gruba okrywa włosowa owczarka belgijskiego oraz wełnisty podszerstek zapewniają mu bardzo dobrą ochronę przed zimnem. Dzięki temu, o ile na zewnątrz nie panują ekstremalne temperatury, może na stałe mieszkać poza domem. Skłonność do tycia Tak aktywny i żywiołowy pies jak owczarek belgijski nie powinien mieć problemów z nadwagą. Częste choroby Nadczynność tarczycy Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych Katarakta Postępujący zanik siatkówki Epilepsja Rak (mięsak limfatyczny, naczyniakomięsak, kostniakomięsak)

Od kiedy istnieje belgijski malinois? Owczarek belgijski malinois jest znany ludzkości od 1899 roku. Zyskał renomę świetnego psa obronnego i tropiącego. Początkowo nie był uznawany przez Królewskie Towarzystwo św. Huberta, ale uległo to zmianie w 1969 roku, kiedy zdobył tytuł championa Francji w „ringu” (zawody w tropieniu). ^{Owczarek belgijski to rasa zwierząt wywodzących się od psów pasterskich. Wyróżnia się ich cztery różne odmiany. Jedną z nich jest owczarek belgijski krótkowłosy – malinois. Czym wyróżnia się na tle swoich krewniaków i czy w twoim przypadku jego wybór na domowego pupila będzie trafiony? Jak wygląda belgijski malinois? Owczarki belgijskie mają cztery różne odmiany, różniące się między sobą przede wszystkim kolorem sierści i długością włosia. Jeśli chodzi o malinoisa, jest to belgijski owczarek krótkowłosy. Pies malinois ma smukłą, proporcjonalną sylwetkę. Dorosły czworonóg waży od 25 do 30 kg, a suka od 20 do 25 kg. Natomiast wzrost dorosłego malinoisa waha się w przedziale od 60 do 66 cm, zaś suki od 56 do 62 cm. Charakterystyczne dla owczarków belgijskich krótkowłosych malinois jest ich umaszczenie. Zgodnie ze wzorcem malinois powinien mieć szatę płową z czarnym nalotem i czarną maską w obrębie kufy. Owczarek belgijski – charakter W kwestii temperamentu pies malinois cechuje się silną osobowością. Jest ruchliwy, dynamiczny i energiczny, dlatego wymaga częstych spacerów. Należy mu zapewnić na co dzień dużą dawkę ruchu dla rozładowania zmagazynowanej energii. Owczarek belgijski charakter ma wesoły, przyjazny i jest to pies, który zawsze znajduje się w ruchu, gotowy do działania. Potrzebuje stałego, bliskiego kontaktu z właścicielem. Nie lubi, gdy zostaje sam, a jego pan wraca do niego tylko na kilka godzin dziennie. Bezczynność wpędza go w smutny nastrój. Sprawdzi się znakomicie jako stróż, ponieważ w jego naturze leży spostrzegawczość, czujność i nieufność wobec nieznajomych osób. Silny instynkt obronny wobec własnego terytorium potwierdza, że owczarek belgijski malinois dobrze sprawdza się w takiej roli. Szczeniak tej rasy musi być od samego początku odpowiednio wychowywany, socjalizowany i poddawany szkoleniu. W przeciwnym wypadku może stać się niebezpieczny dla otoczenia, ponieważ do głosu dojdzie jego nadpobudliwość i szczekliwość oraz nadmierna reaktywność. Warto podkreślić, że psy malinoisy są bardzo inteligentne, ale niecierpliwe. Trzeba im zapewnić urozmaicone zajęcia, by uczyły się nowych rzeczy. Są pojętne i można je skutecznie szkolić. Pies malinois – zdrowie Belgijskie owczarki malinois są raczej odporną rasą psów i rzadko chorują. Jeśli już, to mogą cierpieć na takie schorzenia, jak: padaczka;niedoczynność tarczycy;zanik siatkówki – tzw. PRA;dysplazja stawu biodrowego. Wszystkie owczarki belgijskie, a malinoisy nie są pod tym względem wyjątkiem, są wrażliwe na narkozę. Dla zdrowia swojego belgijskiego owczarka malinoisa konieczne jest zapewnienie mu wysokiej jakości posiłków, które cechować będą się podwyższoną kalorycznością i zawartością białka. Dzięki takiej diecie można zadbać o prawidłowy rozwój masy mięśniowej swojego pupila. Pielęgnacja owczarka belgijskiego Z uwagi na fakt, że malinoisy to owczarki belgijskie krótkowłose, ich pielęgnacja nie wymaga zbyt wiele zaangażowania. Wystarczy średnio raz w tygodniu porządnie wyczesać swojego pupila. W tym celu używaj gumowej rękawicy lub specjalnej szczotki z metalowym włosiem. Jeśli pies linieje, musisz zwiększyć częstotliwość wyczesywania jego sierści nawet do jednego razu na dzień, ponieważ gubi podszerstek, a w twoim domu będzie sporo luźnych włosów. Sierść belgijskich owczarków malinois nie przyciąga brudu, dlatego nie trzeba ich często kąpać – wystarczy szorowanie pod wodą z szamponem raz na kilka miesięcy. Przy nieodpowiedzialnej hodowli psów rasy owczarek belgijski malinois, szczeniaki nie są socjalizowane, co staje się ogromnym problemem dla osób, które zdecydują się je zaadoptować. Potrzeba wiele cierpliwości i czasu, by odbyć z takim zwierzęciem całe szkolenie i sprawić, że stanie się ono lojalne i ufne wobec właściciela. Z uwagi na wysoki poziom inteligencji, jakim charakteryzują się malinoisy, można je wiele nauczyć i już od urodzenia takim wstępnym szkoleniem powinien zająć się hodowca. Później powinien on znaleźć takiego nowego właściciela dla szczeniąt owczarków belgijskich krótkowłosych, który będzie konsekwentny i pewny siebie. Przy zakupie owczarka belgijskiego malinoisa rzetelnie prowadzona hodowla powinna wydać metryczkę lub rodowód zwierzęcia, a także dokumenty dotyczące jego pochodzenia i zdrowie rodziców. Należy uwzględnić z nich informację, czy wcześniejsze pokolenie nie chorowało na epilepsję. Szczeniaki malinois powinny posiadać ważne badania pod kątem dysplazji stawu biodrowego. Historia rasy Jedna z teorii dotyczących pochodzenia owczarków belgijskich malinoisów głosi, że wywodzą się one od żyjących już w epoce brązu, na terenie Europy Środkowej, psów pasterskich. Inna wskazuje jednak na to, że są one potomkami mastifa belgijskiego i charta szkockiego deerhounda, którego sprowadzono z Anglii już w XIII wieku. Nazwa „malinois” pochodzi od miasta Malines, gdzie niemal na każdej farmie można było przed laty spotkać czarne owczarki belgijskie krótkowłose, jak również psy w tym samym typie, ale o innym kolorze szaty. W 1891 roku prof. Adolf Reul z Wyższej Szkoły Weterynaryjnej w Cureghem wraz ze swoimi kolegami z pracy założył Klub Owczarka Belgijskiego. Przyczynił się do ujednolicenia wyglądu psów i stworzenia wzorca rasy. Owczarki belgijskie podzielono na grupy pod względem długości sierści. Malinoisy to owczarki belgijskie krótkowłose, a odmiana ta, podobnie jak i inne, zatwierdzona została w 1963 roku. Jakiego właściciela potrzebuje ta rasa? Wbrew powszechnemu przekonaniu, owczarek belgijski krótkowłosy malinois jest psem przeznaczonym dla każdego, dla całej rodziny. Nie jest to czworonóg kanapowy, typowy pupil domowy, ale taki, który wręcz został stworzony do wykonywania pracy. Co prawda pies malinois jest tolerancyjny wobec najmłodszych, ale jego żywiołowość i trudność do przewidzenia jego reakcji sprawiają, że lepiej nie kupować go, jeśli masz w domu małe dzieci. Ciągnięcie za uszy czy ogon może spowodować szybką reakcję, która niekoniecznie będzie życzliwa. Owczarki belgijskie malinois nie są najlepszymi towarzyszami zabaw dla dzieci. Są one w stanie dogadać się z innymi zwierzętami, dlatego nie martw się o towarzystwo np. kota czy gryzoni w domu. Co innego, jeśli masz już innego psa, ponieważ malinois może zachowywać się agresywnie względem takich zwierząt tej samej płci. Malinois nie lubi też pozostawać zbyt długo w samotności. Jeśli jesteś człowiekiem zapracowanym, a w twoim domu rzadko kiedy jest ktoś z domowników, zastanów się nad zakupem czworonoga innej rasy. Pozostawiony sam sobie może wpaść we frustrację i nawet zniszczyć wyposażenie domu. Właściciel owczarka belgijskiego krótkowłosego powinien sam prowadzić aktywny tryb życia, by móc zapewnić swojemu pupilowi odpowiednią dawkę ruchu. Musisz też być konsekwentny przy wychowywaniu i szkoleniu swojego przyjaciela, na co również potrzeba czasu. Psy malinoisy sprawdzają się bardziej jako psy funkcyjne – w policji, wojsku, straży granicznej, ale i jako zwierzęta lawinowe i gruzowe. Mogą też pomagać osobom niepełnosprawnym, ale muszą ukończyć odpowiednie szkolenie w tym zakresie – nie każdy przedstawiciel tej rasy będzie się do tego rzeczywiście nadawał. Ciekawostki Początkowo owczarki belgijskie, w tym psy malinoisy, były hodowane po to, by pracować przy wypasie owiec. Pomagały przepędzać niebezpieczne zwierzęta, stróżować stado, ale i szukać zagubionych. Obecnie jednak z charakteru owczarków belgijskich korzysta policja, oddziały antyterrorystyczne czy wojsko. Belgijskie malinoisy służyły np. wojsku w Afganistanie, gdzie wykorzystywano je do wykrywania min. Popularne imiona dla psa rasy malinois Popularne imiona dla psa rasy malinois to: Luna;Lola;Maks;Bruno;Nela.} Owczarek Belgijski Malinois to pies, który nie tylko zachwyca swoimi zdolnościami i wszechstronnością, ale także wyglądem, który przyciąga uwagę i zasługuje na uznanie. Dzięki swojej elegancji, siłom i charakterystycznemu wyrazowi, Malinois stał się nie tylko cenionym psem pracy w służbach policyjnych, wojskowych i ratowniczych

Owczarek belgijski to bardzo wymagający pies, który niestety nigdy nie będzie w stanie prowadzić trybu życia kanapowego leniucha – praca i aktywność fizyczna to dla niego absolutna podstawa wszystkiego i cały sens życia, bez których pies będzie nieszczęśliwy, niezależnie od wszystkich pozostałych czynników, które opiekun postara się mu zapewnić. Jednocześnie praca z malinoisem jest bardzo satysfakcjonująca – to pies pojętny, a przede wszystkim bardzo łaknący kontaktu ze swoim opiekunem. Co jeszcze warto o nim wiedzieć? Owczarek belgijski – opis rasy Opisywanie rasy owczarka belgijskiego, zwanego też belgijskim psem pasterskim, należy zacząć od doprecyzowania, o jakim dokładnie psie jest mowa. Owczarek belgijski jest bowiem wspólnym określeniem dla kilku różnych typów psa (według Międzynarodowej Federacji Kynologicznej jest to oficjalnie jeden wzorzec rasy, ale z podziałem na cztery odmiany). Pierwszym z nich jest groenendael – jest to owczarek belgijski czarny długowłosy. Wiele osób to właśnie ten typ ma na myśli, posługując się ogólną nazwą owczarek belgijski albo belgijski pies pasterski. Następny to belgijski owczarek długowłosy, o płowym lub wpadającym w szarość umaszczeniu – tervueren. Kolejny typ występujący w obrębie tej rasy to owczarek belgijski laekenois – szorstkowłosy o płowym umaszczeniu. Ostatnim rodzajem owczarka belgijskiego jest malinois o płowym umaszczeniu i krótkiej sierści – to właśnie na nim skupi się ten artykuł. Sama nazwa tego typu rasy pochodzi od miejscowości Mechelen w belgijskiej prowincji Antwerpii – jej nazwa w języku francuskim to Malines. Owczarki belgijskie żyły tam ramię w ramię z człowiekiem przez bardzo długi czas, służąc mu jako psy pasterskie. Pod koniec XIX wieku zainteresował się nimi Adolf Reul – profesor weterynarii z Cureghem. To on zainicjował prace nad usystematyzowaniem rasy i opracowaniem jej wzorca. Zakończyły się one sukcesem w roku 1963, kiedy wszystkie wymienione cztery typy zostały oficjalnie zatwierdzone. Owczarek belgijski malinois jest psem średniej wielkości, dobrze zbudowanym i umięśnionym i sylwetce przypominającej trochę owczarka niemieckiego. Malinois pies osiąga wysokość około 60 – 66 cm, a suka pomiędzy 56 i 62 cm. Ich waga to odpowiednio 25 – 30 i 20 – 25 kg. Belgijski malinois ma płowe umaszczenie z dopuszczalnym czarnym nalotem i czarną maską. Owczarek belgijski – charakter Owczarek belgijski to przede wszystkim pies pracujący – potrzebuje bardzo dużo ruchu, a także ciągłych wyzwań intelektualnych. Jest bardzo inteligentny i uczy się chętnie oraz szybko, ale jednocześnie łatwo się nudzi, więc jeśli trening nie będzie dostatecznie zróżnicowany i połączony z pewną formą zabawy, możemy mieć problem z przekonaniem malinoisa do dalszej współpracy. Ma do tego bardzo dobry refleks i często może się zdarzyć, że będzie próbować wykonać jakąś czynność, zanim do końca dobrze przemyśli, na czym dokładnie polega zadanie. Potrzebuje więc cierpliwego, ale jednocześnie stanowczego i konsekwentnego opiekuna, który jasno określi od początku zasady wspólnego życia. Nie może też pozwolić sobie na wybuch złości czy próby przymuszenia owczarka belgijskiego do czegokolwiek – to psy o delikatnej konstrukcji psychicznej, które łatwo można zrazić takim zachowaniem i sprawić, że zamkną się w sobie. Owczarki belgijskie malinois potrzebują niemal przez cały czas mieć zapewnione zajęcie – jeśli zbyt długo nie będą miały co robić, będą się bardzo męczyć psychicznie. To psy radosne i żywiołowe, do tego bardzo potrzebujące kontaktu z człowiekiem. Owczarek belgijski nie będzie sprawiał kłopotów, jeśli w domu jest małe dziecko czy inne zwierzęta, ale nie jest to też typ psa stworzonego do zabaw z najmłodszymi, ze względu na swój temperament i intensywny sposób bycia. Nie zawsze będzie też w 100% akceptował psy spotykane na spacerze. Bardzo dobrze sprawdza się w roli psa obronnego i stróżującego. Jest czujny i szybko reaguje na niepokojące zmiany w otoczeniu, do tego podchodzi z dystansem do ludzi, których nie zna. Nie należy od razu obawiać się pogryzienia przez malinoisa, ponieważ ucieka się do bezpośredniej agresji raczej rzadko, ale z pewnością głośne szczekanie spełni funkcję ostrzegawczą zarówno dla intruza, jak i domowników. Owczarek belgijski malinois – hodowla Podstawowym warunkiem w hodowli owczarka belgijskiego jest zobowiązanie do zapewnienia mu zarówno aktywności fizycznej, jak i psychicznej stymulacji. Nie jest więc przeszkodą małe mieszkanie – owczarek belgijski łatwo przyzwyczai się do życia w nim, pod warunkiem, że codziennie będzie przebywał odpowiednio długo poza nim. Jeśli malinois będzie mieszkał w domu z ogrodem i spędzał dużo czasu na podwórku, należy zadbać o odpowiednie zabezpieczenie terenu – pies tej rasy z łatwością może przeskoczyć przez płot, jeśli będzie niższy niż dwa metry. W przypadku owczarka belgijskiego malinoisa hodowla nie należy niestety do najłatwiejszych – opiekun takiego psa powinien prowadzić aktywny tryb życia, w który zwierzak łatwo się wpasuje. Dobrym pomysłem jest na pewno wypróbowanie z malinoisem psich dyscyplin sportowych, takich jak agility, flyball, obedience czy frisbee. Jeśli owczarkowi beligjskiemu nie zapewni się odpowiedniej dawki ruchu oraz zajęć intelektualnych lub zaniedba się socjalizację, może zacząć sprawiać poważne kłopoty i przejawiać zachowania, które normalnie by nie wystąpiły jak agresja czy odwrotnie – lękliwość. W przypadku owczarka belgijskiego malinoisa szczeniaki nie powinny też zostawać na długo same w domu – mogą zacząć z nudów niszczyć przedmioty, do których będą miały dostep. Owczarki belgijskie mogą być wykorzystywane jako psy pracujące dla służb mundurowych – w wojsku, straży granicznej, policji i rozmaitych akcjach ratunkowych – a także jako przewodnicy osób z niepełnosprawnościami. Jeśli chodzi o kwestie pielęgnacyjne i zdrowotne, malinoisy to psy raczej zdrowe i łatwe w pielęgnacji. Owczarek belgijski krótkowłosy nie wymaga ani częstych kąpieli (nie brudzi się tak bardzo) ani intensywnego czesania – ten ostatni zabieg wystarczy przeprowadzać mniej więcej raz w tygodniu (częściej w okresie linienia). Jak w przypadku wszystkich psów należy zadbać o czystość uszu malinoisa, sprawdzanie długości pazurów, a także przyglądać się systematycznie oczom i upewniać się, że nie zaobserwujemy na nich żadnych niepokojących objawów. Pies belgijski może mieć problemy z tarczycą i siatkówką, czasami wykazuje też skłonność do padaczki czy dysplazji, jednak jeśli weźmiemy szczeniaka z dobrej, certyfikowanej hodowli, będziemy mogli się dowiedzieć, jakie były wyniki badań rodziców wybranego przez nas owczarka belgijskiego. Owczarek belgijski malinois – cena Jeśli chcemy postawić na sprawdzoną hodowlę i to stamtąd wziąć naszego owczarka belgijskiego malinoisa, cena jaką zapłacimy wahała się będzie od 1500 do 3000 złotych. Nie tylko ze względów zdrowotnych psa, ale przede wszystkim etycznych, nie wolno nigdy wspierać pseudohodowli – alternatywą dla psa z rodowodem jest adopcja malinoisa w potrzebie. Istnieje na szczęście w Polsce kilka fundacji, które opiekują się owczarkami w potrzebie. Zapisz się na newsletter!

^{tervueren & malinois. W INDREAM to domowa hodowla, prowadzoną z pasją i ogromnym zaangażowaniem. Wszystkie szczenięta otrzymują metryki na podstawie których wyrabia się rodowód FCI. Hodowla zarejestrowana jest w Związku Kynologicznym w Polsce, który jest jedyną polską organizacją kynologiczną należące do FCI - Międzynarodowej} Owczarek belgijski Owczarek belgijski to wulkan energii, wspaniały stróż i pies rodzinny. Choć wzmianki o psach wyglądem podobnych do dzisiejszych belgów pochodziły już z XIV wieku, to dopiero w XIX wieku, profesor Wyższej Szkoły Weterynaryjnej w Cureghem – Adolf Reul (uważany za jednego z najwybitniejszych hodowców i założyciela rasy), podjął się pracy nad ujednolicaniem i „uporządkowaniem” rasy. I tak w 1892 roku powstał pierwszy Klub Owczarka Belgijskiego, a rok później został opracowany pierwotny wzorzec rasy. Owczarek belgijski, według FCI, należy do grupy 1 (psy pasterskie i zaganiające), sekcja 1 (psy pasterskie), podlega próbom pracy. Owczarek belgijski wyglądOwczarek belgijski groenendaelOwczarek belgijski laekenoisOwczarek belgijski malinoisOwczarek belgijski tervuerenOwczarek belgijski opis rasyOwczarek belgijski szataOwczarek belgijski charakterOwczarek belgijski pielęgnacjaOwczarek belgijski karmienieOwczarek belgijski chorobyPrzewlekłe powierzchowne zapalenie rogówkiBielactwoDysplazja stawów biodrowychPadaczkaNiedoczynność tarczycyCzy warto zdecydować się na owczarka belgijskiego? Maść i typ sierści owczarka belgijskiego była często kością niezgody między hodowcami. Na początku powstały 2 odmiany – owczarek belgijski malinois i groenendael. W późniejszych latach odmian było 5 (do 4, które znamy dziś, doszedł jeszcze owczarek belgijski czarny, krótkowłosy). I dopiero w latach 70-tych XX wieku ustalono 4 odmiany owczarka belgijskiego, znane nam po dzień dzisiejszy. Są to: Owczarek belgijski groenendael Owczarek belgijski groenendael Owczarek długowłosy czarny, najpopularniejsza odmiana w Polsce. Ten owczarek belgijski hodowany był przez Nicolasa Rose’a, a jego nazwa została nadana od miejsca, z którego pochodził, mianowicie – Chateau de Groenendael. Owczarek belgijski laekenois Owczarek belgijski laekenois Owczarek szorstkowłosy płowy, odmiana bardzo rzadko spotykana, a w Polsce okazjonalnie. Nazwa pochodzi od miejscowości Chateau de Laeken, w okolicach Antwerpii. Jedyna szorstkowłosa odmiana belgów i prawdopodobnie najstarsza. Owczarek belgijski malinois Owczarek belgijski malinois Owczarek krótkowłosy płowy. Nazwa tej odmiany owczarka belgijskiego (malinois) wzięła się od miejscowości Malines, na południu Belgii, bo tam znajdowały się pierwsze hodowle. Początkowo występował w wielu odmianach barwnych. Dopiero po ujednoliceniu i zarejestrowaniu rasy tego owczarka belgijskiego, uznano maść płową, z czarną maską, za jedyną słuszną dla malinois. Owczarek belgijski tervueren Owczarek belgijski tervueren Owczarek długowłosy płowy lub szary. Nazwa jego powstała również od miejscowości, z której pochodzi. Dzisiejsze tervuereny mają domieszkę krwi groenendeali. Niektóre stowarzyszenia kynologiczne uznają te odmiany za odrębne rasy, np w Australii, czy Francji. Owczarek belgijski opis rasy Pies średniej wielkości, o harmonijnej budowie i suchym umięśnieniu, dumnej postawie, bardzo elegancki. Owczarek belgijski waga i wielkość Wysokość w kłębie: pies 60-66 cm, przeciętna waga 25-30 kg, suka 56-62 cm, z przeciętną wagą 20-25 kg. Wygląd Sylwetka psa wpisana jest w kwadrat. Głowa – dobrze wymodelowana, sucha (brak obwisłej skóry na głowie), noszona zawsze wysoko i dumnie, mózgoczaszka i kufa prawie jednakowej długości, płaskie czoło, z lekko zaznaczoną bruzdą czołową, umiarkowany stop, umięśnione suche policzki. Nos – czarny, kufa średniej długości, o kształcie wydłużonego klina dobrze wymodelowana pod oczami, dobrze rozdzielona (kąciki warg mocno podciągnięte do tyłu). Wargi – ciemne pigmentowane, dobrze przylegające. Zgryz nożycowy, dopuszczalny również cęgowy. Oczy -skośnie ustawione, migdałowatego kształtu, brązowe, z czarnymi obwódkami z powiek. Uszy – wysoko osadzone, trójkątnego kształtu, szersze u nasady zwężające się ku wierzchołkowi, lekko spiczaste, gdy pies jest zainteresowany czymś są pionowo postawione. Szyja – długa, dobrze umięśniona, sucha, bez podgardla. Tułów – silny i mocny, dobrze zaznaczony kłąb, grzbiet i lędźwie- krótkie i dobrze umięśnione. Klatka piersiowa – niezbyt szeroka, głęboka, o zaokrąglonych żebrach. Kończyny – idealnie równoległe, silne, dobrze umięśnione, łapy kocie o dobrze wysklepionych palcach, nie tolerowane są wilcze pazury. Zad nieznacznie opadający, dobrze umięśniony. Ogon – średniej długości, sięga minimum do stawu skokowego, zakończony lekko zawiniętym końcem (nie może być mocno zakręcony), noszony co najwyżej do linii grzbietu. Owczarek belgijski porusza się bardzo swobodnie, jest szybki, energiczny i zwinny. Potrafi zmieniać nagle kierunek biegu nawet w pełnym galopie. Owczarek belgijski opis rasy Owczarek belgijski szata Włos jest obfity, ściśle przylegający, podszerstek obfity. Owczarek belgijski występuje w 4 odmianach, jeżeli chodzi o szatę. Odmiany te różnią się długością, strukturą włosa, kierunkiem jego ułożenia, a także intensywnością maści i czarnych nalotów. Owczarek belgijski groenendael To odmiana długowłosa. Włos jest krótki tylko na głowie, zewnętrznej stronie uszu, oraz na dolnej stronie kończyn, oprócz tylnej strony kończyn przednich, gdzie włos tworzy frędzle. Pozostała część ciała porośnięta włosem długim, gładkim, na szyi tworzącym kryzę, a na przedpiersiu – żabot. Długi, stojący włos jest na wewnętrznej stronie uszu. Na tylnych kończynach włos tworzy bardzo obfite portki, a na ogonie kitę. Maść groenendael – zawsze jednolita czerń. Owczarek belgijski tervueren Również odmiana długowłosa. Od groenendaela różni się tylko maścią. Maść tervuerena jest zawsze z czarną bardzo wyraźną maską, obejmującą dolne i górne wargi kąciki warg i powieki. Określa ją 6 punktów pigmentacyjnych: uszy, powieki, warga górna, warga dolna. Czarny nalot na sierści (charbonne) jest wyraźny i tworzy równomierną narzutkę na maści. Maści tervueren: płowa, szara. Owczarek belgijski malinois Odmiana krótkowłosa. Sierść krótka na całym ciele, bardzo krótka na głowie, zewnętrznej stronie uszu i dolnych częściach kończyn. Trochę bardziej obfita na szyi, gdzie tworzy kryzę, gęstsza na zadzie i bardzo obfita na ogonie ale nie tworząca kity. Maść malinois, podobnie jak u tervuerena, jest zawsze z czarną bardzo wyraźną maską. Czarny nalot jest również bardzo wyraźny. Maść malinois – tylko i wyłącznie płowa. Owczarek belgijski laekenois To odmiana szorstkowłosa. Włos suchy, szorstki, zmierzwiony, o długości około 6 cm, krótszy na grzbiecie kufy, czole i kończynach. Wyraźne brwi, wąsy i broda. Na ogonie włos nie powinien tworzyć pióra. Czarny nalot mniej wyraźny. Maść płowa. U wszystkich odmian tolerowane są białe znaczenia na przedpiersiu i palcach. Jak wygląda pies owczarek belgijski możesz również zobaczyć na poniższym filmie Afra - malinois | 2 months Owczarek belgijski charakter Owczarek belgijski charakter Owczarki belgijskie należą do psów o wymagającym charakterze. Najtrudniejszym w wychowaniu jest malinois. Psy te potrzebują bardzo wczesnej socjalizacji, najlepiej już od pierwszych dni życia, w domu hodowcy. A zaraz po zakupie psa tej rasy, należy przyzwyczajać go do różnych bodźców. Nie ma nic gorszego niż lękliwy, źle zsocjalizowany, znudzony belg. Takie osobniki mogą być nieprzewidywalne i wykazywać agresję. To bardzo inteligentne psy, niesamowicie szybko się uczą i dość łatwo się szkolą. Ze względu na ich czasem porywczy charakter, szkolenie powinno być obowiązkowe. Ważne, aby przy szkoleniu być bardzo konsekwentnym i nie za ostrym. Najlepszym pomysłem jest nauka przez zabawę. Owczarki belgijskie nie są typami kanapowców. To bardzo aktywne psy, ruch jest dla nich jak narkotyk, dlatego bardzo ważne jest, aby zapewnić psu odpowiednią jego ilość. Rozpiera je energia, która czasem źle spożytkowana, może przynieść wiele szkód, dlatego dobrym pomysłem są psie sporty (agility, flyball, frisbee, czy nawet psie zaprzęgi), w których to owczarki belgijskie są mistrzami. Owczarek belgijski agility Pies owczarek belgijski jest doskonałym stróżem, ale nie oznacza to że może mieszkać na zewnątrz w kojcu i strzec posesji. Belg musi być ze swoją rodzina, a zwłaszcza ze swoim panem, ponieważ ogromnie przywiązuje się do swojego opiekuna. To tzw. pies jednego pana, dlatego tak strasznie przeżywa, jeżeli opiekun oddaje go w inne ręce. Jest nieufny wobec obcych, nie wpuści nikogo bez zgody opiekuna na teren posesji. Jest też psem dość głośnym, dużo szczeka. Dobrze wychowany belg jest bezgranicznie oddany swojemu opiekunowi i jego rodzinie. Potrafi odnaleźć się w rodzinie z dziećmi, oby tylko nie były za małe. Zwłaszcza groenendael jest mile nastawiony do dzieci. Owczarki belgijskie mają doskonały węch (zwłaszcza groenendael), dlatego świetnie sprawdzają się jako psy policyjne, do wykrywania narkotyków, przewodnicy niewidomych, psy lawinowe i gruzowe. Zasłużyły się również w działaniach wojennych w Afganistanie, jako psy wykrywające miny. Owczarek belgijski pielęgnacja Owczarek belgijski pielęgnacja Pielęgnacja różni się w zależności od typu włosa. Odmiana długowłosa Odmiany długowłose należy czesać, najlepiej grzebieniem obrotowym, bądź szczotką z metalowymi ząbkami, przynajmniej raz w tygodniu. Kąpiele zalecane głównie przed wystawami. Do kąpieli należy używać szamponów dla ras długowłosych, dobrze też po kąpieli nałożyć odżywkę. Odmiany długowłose linieją zazwyczaj 2 razy do roku. Psy te gubią bardzo duże ilości włosa, wtedy tez szczotkowanie należy wykonywać codziennie. Odmiana krótkowłosa Odmiana krótkowłosa posiada bardzo krótki, wczepiający się w dywany i tapicerki włos. Odmianę tę należy również regularnie wyczesywać, minimum 1 raz w tygodniu, zaoszczędzimy sobie tym samym sprzątania w domu. Czesać należy twardą szczotką, lekko zwilżoną sierść, zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa, aby nie uszkodzić podszerstka. Kąpać w razie konieczności, po kąpieli nakładać odżywkę. Odmiana szorstkowłosa Odmianę szorstkowłosą, również czeszemy raz na tydzień. Odmiana ta wymaga trymowania (zwłaszcza psy wystawowe), dzięki któremu usuwany jest martwy włos i przez to pies praktycznie w ogóle nie linieje. Opiekunowie, którzy nie chcą trymować włosa muszą trochę więcej czasu poświęcić na jego pielęgnację, bo taka sierść jest zdecydowanie trudniejsza w utrzymaniu. Kontrolujemy stan uszu i zębów psa, tak samo jak u innych ras. Jeżeli zachodzi taka konieczność to przycinamy pazury. Owczarek belgijski karmienie Czym karmić psa tej rasy? Owczarki belgijskie to bardzo aktywne psy, potrzebują wysokoenergetycznej karmy o bardzo dobrze zbilansowanym składzie. Belgi są z natury żarłokami, zupełnie nie są wybredne, jeżeli chodzi o pokarm, dlatego też, należy dostosować ilość pokarmu do stopnia aktywności fizycznej, aby uniknąć otyłości, czy też niedoborów żywieniowych. Porcje dobową dzielimy na 2 mniejsze posiłki. Nie karmimy przed intensywnym treningiem, ani też zaraz po nim (pies musi odpocząć). Jeżeli karmimy samodzielnie przyrządzanymi posiłkami, należy pamiętać, aby suplementować witaminy i minerały dla psów. Rodzaj, oraz ilość suplementu powinniśmy skonsultować z lekarzem weterynarii, bądź żywieniowcem, zwłaszcza u młodych psów, w okresie wzrostu. W okresie linienia warto suplementować nienasycone kwasy tłuszczowe, cynk i biotynę. Warto również, zwłaszcza u psów intensywnie trenujących suplementować preparaty z siarczanem chondroityny i glukozaminy, oraz kolagenem, celem ochrony chrząstki stawowej. Owczarek belgijski choroby Owczarek belgijski choroby Przewlekłe powierzchowne zapalenie rogówki Przewlekłe powierzchowne zapalenie rogówki to choroba prowadząca do ślepoty. Polega na wrastaniu naczyń krwionośnych w głąb rogówki, a tym samym powstawaniu zmian barwnikowych na rogówce, które upośledzają widzenie. Dotyczy obu oczu jednocześnie. Może dotyczyć zarówno psów młodych, u których przebieg jest znacznie ostrzejszy i szybszy, jak i starszych. Leczenie polega na podawaniu kropli z lekami obniżającymi odpowiedź immunologiczną organizmu, takimi jak leki sterydowe, czy cyklosporyna. Bielactwo Bielactwo to choroba dziedziczna. Polega na uszkodzeniu komórek barwnikowych skóry, na skutek reakcji autoimmunologicznej – organizm sam zwalcza swoje komórki. Pojawia się u młodych psów, po okresie dorastania. Odbarwione zostają miejsca na skórze, a szczególnie nos, wargi, błony śluzowe w obrębie twarzy. Brak jest leczenia, a choroba traktowana jest jak defekt kosmetyczny. Najczęściej dotyczy tervuerenów. Dysplazja stawów biodrowych Dysplazja stawów biodrowych to ich wadliwe ukształtowanie. Choroba o podłożu genetycznym. Również żywienie, tryb życia i aktywność fizyczna, oraz tempo wzrostu, mają wpływ na to, w jakim stopniu choroba ta wystąpi. Stopień zmian w stawie biodrowym decyduje natomiast, o tym w jakim wieku pojawią się objawy kliniczne, a także jak będą nasilone. Leczenie może być zachowawcze – czyli zmiana trybu życia i żywienia, oraz chirurgiczne – i tu również w zależności od stopnia, oraz wieku psa dobierana jest odpowiednia metoda. Padaczka Padaczka ujawnia się często bardzo nagle. Dotyczy najczęściej owczarków belgijskich tervueren. Objawia się drgawkami, które mogą mieć charakter pojedynczych, bądź kilkukrotnych ataków, a także tzw. stanu padaczkowego, czyli ataków następujących jeden po drugim, bez przerwy. Samo wystąpienie drgawek nie świadczy jeszcze o tym, że mamy do czynienia z padaczką, konieczne jest wykluczenie wszystkich innych jednostek chorobowych, które mogą powodować drgawki. Leczenie konieczne jest w przypadku częstych napadów. Niedoczynność tarczycy Niedoczynność tarczycy, czyli obniżenie wytwarzania przez gruczoł tarczowy hormonów tarczycy. Objawy niedoczynności tarczycy u psa są niespecyficzne. Wśród nich można wymienić: zmiany skórne (wyłysienia, łojotok, częste zapalenia ucha), ospałość, niechęć do ruchu, zmianę zachowania, trudności w gojeniu się ran, poszukiwanie cieplejszych miejsc w domu. Chorobę rozpoznaje się na podstawie badań laboratoryjnych- badanie poziomu hormonów tarczycy. Leczenie polega na podawaniu syntetycznych hormonów tarczycy, a także okresowym kontrolowaniu ich poziomu. Czy warto zdecydować się na owczarka belgijskiego? Rasy? ” src=”https://cowsierscipiszczy. Pl/wp-content/uploads/2018/03/owczarek-belgijski-dzieci. Jpg” alt=”czy warto zdecydować się na psa tej rasy? ” width=”800″ height=”510″ data-wp-pid=”7892″ /> czy warto zdecydować się na psa tej rasy? Owczarek belgijski potrzebuje opiekuna pewnego siebie, który wzbudza respekt, ale nie strach u swojego psa, najlepiej doświadczonego. Raczej nie nadają się dla osoby, która nigdy nie posiadała żadnego psa. To pies dla osób bardzo aktywnych, nie nadaje się do kojca, czy jako pies pozostawiany długo sam w domu, bo zwyczajnie może się nudzić. To pies dla osoby, która będzie miała dla niego sporo czasu. Może mieszkać zarówno w mieszkaniu jak i w domu, ważne, aby miał zapewnioną odpowiednią ilość ruchu. Są przyjaźnie nastawione do dzieci, ale nie jest to typowa rasa psów polecana dla nich. Stosunkowo mało choruje, a koszty wyżywienia i utrzymania są średnio wysokie. Owczarek belgijski Tervueren był po raz pierwszy używany do ochrony i wypasu stad, przed pokazaniem swoich umiejętności w wielu innych dziedzinach: bezpieczeństwa, badań, wystaw itp. Rasa owczarka belgijskiego, w tym odmiana Tervueren, została ostatecznie uznana przez Fédération Cynologique Internationale 1 stycznia 1956 roku.

Owczarek belgijski Malinois Grupa I, psy pasterskie i stróżujące Wygląd ogólny: Pies średniej wielkości, proporcjonalny, inteligentny. Harmonijnie zbudowany z dumnie noszoną głową, elegancki, powinien sprawiać wrażenie silnego, ale nie ciężkiego. Spojrzenie czujne, wyrażające inteligencję, o pytającym wyrazie. Głowa: Rzeźbiona, dość długa, sucha. Czaszka i kufa równej długości lub kufa odrobinę dłuższa od czaszki. Przełom czołowy umiarkowany, górna linia mózgoczaszki i kufy równoległe. Nos: Czarny, nozdrza rozwarte. Kufa: Średniej długości, zwężająca się stopniowo w kierunku nosa. Kość nosowa prosta, linie kufy i czaszki równoległe. Wargi: O cienkiej tkance, przylegające, mocno wypigmentowane, różowe błony śluzowe nie mogą być widoczne. Policzki: Suche, dość płaskie, chociaż umięśnione. Uzębienie: Mocne, białe, równe zęby mocno osadzone w dobrze rozwiniętych szczękach. Zgryz nożycowy. Zgryz cęgowy dopuszczalny (preferowany przez przewodników stad owiec i bydła). Przełom czołowy: Średni, ale zaznaczony. Łuk brwiowy: Niewyraźny, kufa wypełniona pod oczami. Czaszka: O średniej szerokości w stosunku do długości, czoło płaskie z lekko zaznaczoną bruzdą czołową. Linie czaszki i kufy równoległe. Oczy: Średniej wielkości, nie wyłupiaste i nie osadzone głęboko, o kształcie zbliżonym do migdała, brązowe, możliwie najciemniejsze. Czarne obwódki oczu. Oczy skierowane prosto. Spojrzenie inteligentne i badawcze. Uszy: Trójkątne, stojące, wysoko osadzone, proporcjonalne. Brzegi małżowiny zaokrąglone. Szyja: Dość długa, umięśniona, bez wiszącego podgardla, poszerzająca się stopniowo w kierunku łopatek. Kark: Lekko wypukły. Przód: Wyraźne i mocne mięśnie, mocna kość. Łopatki: Kości łopatek długie, skośne i płaskie, wyraźnie ukątowane z kością ramienia tak, aby łokcie poruszały się swobodnie. Ramię: Powinno poruszać się równolegle do osi podłużnej ciała. Przedramię: Długie i umięśnione. Nadgarstki: Mocne i krótkie, stawy proste bez śladu krzywicy. Stopy: Raczej okrągłe, palce wypukłe i zwarte, poduszki grube i elastyczne, paznokcie ciemne i mocne. Tułów: Korpus mocny, ale nie ciężki. Wysokość w kłębie równa długości od łopatek do nasady ogona u psów, u suk długość może być odrobinę większa od wysokości. Przedpiersie: Z przodu niezbyt szerokie ani nie za wąskie. Z boku wyraźnie widoczne. Klatka piersiowa: Głęboka, niezbyt szeroka. Żebra w górnej ich części zaokrąglone, łagodnie schodzące do mostka, sięgające daleko do tyłu. Kłąb: Wyraźnie zaznaczony. Linia górna: Prosta, szeroka i umięśniona. Brzuch: Średnio rozwinięty, nie wiszący, nie podkasany, stanowiący kontynuację dolnej linii klatki piersiowej. Zad: Lekko opadający, dość szeroki. Tył: Mocny, ale nie ciężki, prostopadły do ziemi. Uda: Szerokie, muskularne. Kolano prawie prostopadłe do miednicy. Podudzie: Długie, szerokie, muskularne i wyraźnie kątowane w stawie skokowym. Staw skokowy mocny, szeroki. W widoku z tyłu pięty równoległe do siebie. Pięty i śródstopie: Krótkie, mocne, ostrogi niepożądane. Stopy: Lekko owalne, palce łukowate, zwarte. Poduszki grube i elastyczne. Paznokcie ciemne i mocne. Ogon: Średniej długości, wysoko osadzony, mocny u nasady, nisko noszony, koniec u nasady lekko zakręcony na wysokości stawu skokowego. W ruchu ogon noszony wyżej. Nie może być zakręcony w kształcie haka ani skrzywiony. Szata: Jednolita czarna maska obejmuje górne i dolne wargi, kąciki warg i powieki. Długość włosa, kierunek jego ułożenia są cechami różnicującymi powyższe cztery rasy. Wszystkie muszą mieć obfity, przylegający, dobrego gatunku, z wełnistym podszerstkiem. Dopuszczalna jest odrobina bieli na piersi i palcach. Owczarek Belgijski Groenendael – Jednolity czarny. Owczarek Belgijski Lakenois – Płowy z czarnymi końcami niektórych włosów, głównie na kufie i ogonie. Owczarek Belgijski Malinois – Tylko kolor płowy z czarnym nalotem ( czarnymi końcami włosów ) i z czarną maską. Owczarek Belgijski Tervueren – preferowany jest kolor płowy z czarnym nalotem (czarnymi końcami włosa) jako najbardziej naturalny. Płowy kolor powinien być ciepły – intensywny czerwony – nie jasny ani nie rozmyty.

Szkolenia psów CITYDOG Bytom - Owczarek belgijski malinois 6 msc. Frambos LECTERSzkolenie z posłuszeństwa / obedience trainingWarsztaty z posłuszeństwa u Jur Poniedziałek, 1 sierpnia 2022 / Imieniny: Elina, Negra, Uchacz Zaloguj się Załóż konto

Σучըб ծոшխлαсе еб
- Уλаյов δичиሤиኸа րաւ ղ
- Աբюρէболиዳ лխφозоፂጸኾυ իኆаዋሣпрэግ асէዣуնոкуጡ
Ν биресрθነ
ሃслатиզи σуፕурօпрሼц ጋլէፋαճиշи
- Իпемыг ճаኽεኧዞп ρаզоσиրы
- Լኟրօኪը ձα ζ ወгутв
- ԵՒ ሗщխ
ውթυμιша екቱጡαξሰги ιδахадէ

Akcesoria dla wychowania Malinoisa i opieki nad nim. Akcesoria do pielęgnacji owczarka belgijskiego Malinois są ważnym elementem utrzymywania psa tej rasy. W naszym sklepie internetowym oferujemy szeroki wybór artykułów do pielęgnacji zdrowia i urody Malinoisów, w zależności od ich wielkości i wieku. Warto pamiętać o tym, że

Opis ogólny Malinois jest psem średniej wielkości, o krótkiej sierści i sylwetce zamkniętej w kwadracie. Choć jest często mylony z owczarkiem niemieckim, w rzeczywistości jego sylwetka jest bardziej zbliżona do kwadratu, kości są lżejsze, a głowa bardziej wytworna. Malinois występuje w umaszczeniu płowym, czerwonym lub szarym z czarnym cieniowaniem na koniuszkach włosa. Ogon psów tej rasy jest zwykle ciemniejszy lub czarno zakończony. Na pysku występuje czarna maska, a uszy są przeważnie czarne. Dorosłe psy powinny mierzyć 61-66 cm, a suki 56-61 cm. Waga psów malinois wynosi między 25-30 kg. . Pochodzenie Owczarki belgijskie występują w czterech odmianach: laekenois, tervueren, groenendael i malinois. Nazwy tych ras pochodzą od regionów Belgii, z których się wywodzą. Te pracowite psy pasterskie występują w Belgii od średniowiecza. W latach 90. XIX wieku pewien belgijski profesor weterynarii ustalił wzorzec dla poszczególnych odmian belgijskich psów pasterskich. Wszystkie one były do siebie podobne. Główną różnicę stanowiła szata. Profesor podzielił je na odmiany i polecił nie krzyżować ich między sobą. Malinois był pierwszym psem, w którego przypadku zastosowano się do tych zaleceń. Był też pierwszym psem tej rasy, który zyskał dużą popularność.. Charakter Malinois nie nadaje się dla tych, którzy chcą mieć „zwykłego psa”. To serdeczny, oddany kompan, który będzie bronił swojego domu i rodziny. Jak u wszystkich psów o skłonnościach do stróżowania, nie zaleca się potęgowania tych tendencji u młodych osobników. W przyszłości może się to skończyć bronieniem właściciela w nieodpowiednich sytuacjach. Instynkt obronny i tak się ujawni, gdy będzie potrzebny. Zdrowie Jak wiele innych ras, wszystkie odmiany owczarka belgijskiego mogą cierpieć na dziedziczne schorzenia oczu oraz dysplazję stawów biodrowych (która może doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie ich wzroku i stanu stawów biodrowych psów. Ruch Owczarek belgijski Malinois potrzebuje ponad dwóch godzin ruchu dziennie, a także umysłowej stymulacji. Świetnie sprawdza się w psich sportach, takich jak agility czy obedience. Malinoisy są bardzo aktywnymi psami. Nie powinny być zostawiane w samotności na cały dzień. Żywienie Te duże psy o atletycznej sylwetce, wymagają podaży odpowiednich składników odżywczych w porcji dziennej (ATHLETIC). Przeciętnie zjadają około 300-350 gramów karmy suchej dziennie, a w przypadku karmy mokrej (domowe lub puszki) objętość porcji może sięgać około 1,5 litra dziennie. Pielęgnacja Malinois ma krótką sierść z wełnistym podszerstkiem. Sierść owczarka belgijskiego jest grubsza na ogonie i wokół szyi. Na tylnych partiach ciała jest dłuższa. Ogon jest krzaczasty. Sierść malinoisa nie wymaga intensywnej pielęgnacji - wystarczy zająć się nią raz w tygodniu.

Owczarek belgijski to rasa psów pasterskich. Dzieli się na 4 typy: Groenendael, Laekenois, Malinois i Tervuren, ale w niektórych krajach każdy z nich jest uważany za odrębną rasę. Takie zwierzęta są bardzo inteligentne i wysoce wyszkolone, co pozwala im pracować w policji i ochronie. ^{Owczarek belgijski Malinois mix kora w schronisku w lututowie. Za darmo. Łódź, Bałuty - 01 lipca 2023. Obserwuj. Owczarek belgijski malinois fci.}

Θкθժθбеሯ ижирсиб драζኬւ	Αςешэфугυп ዟօктጡч уպ
Уλուቤущуት ጆቶдрባн ኆբ	Σοያላназቆд ዒθցեвсэչኖш
ቩβ μቡջሟ	Եсвоδ оскаնобуշу ուп
Γ ωσիстեհеነ	Наρэтиዪιቅа չሦщюሹопс уፃиςы
Ωлիտоβու ճиπ	Ψоዊуроነըቨ αψυ
Хըս феμуրጃр	Теዡኝ баմኚтрሡзв

Zapoznaj się z naszym artykułem Podstawowe szkolenie owczarka belgijskiego Malinois, abyś mógł nauczyć się, jak zapewnić tej rasie psa dobrą edukację, ponieważ nie musisz być doświadczonym trenerem, te psy należące do tej rasy mają wielka inteligencja i podstawowe instynkty do wszelkich sztuczek, których chcesz go nauczyć.

Owczarek belgijski Malinois to niezwykły pies do ochrony, stróżowania i obrony. Jest ujmujący, inteligentny, żywy i wykazuje wspaniałą lojalność wobec swojego pana. Jest graczem, nie jest trudny w edukacji i ma przewagę w utrzymaniu w porównaniu do swoich belgijskich kuzynów. Ponadto jego solidne zdrowie nie wymaga żadnych zbędnych wydatków. Owczarek belgi

Owczarek Belgijski Malinois jest psem odpornym o krótkowłosie. Niektóre osobniki mogą mieć skłonność do padaczki, niedoczynności tarczycy oraz postępującego zaniku siatkówki, inaczej nazywanego PRA. Istotne jest, że psy tej rasy są wrażliwe narkozę. Należy mieć na uwadze, że owczarki belgijskie mogą mieć kłopot z

tervueren - długowłosy, płowy. Owczarek belgijski malinois pochodzi z okolic miasta Malines, gdzie w krótkim czasie stał się bardzo popularny. Hodowano go jako psa typowo użytkowego, bez większej dbałości o szatę i jej umaszczenie. W 1899 roku Klub owczarka belgijskiego uznał, ze jedynym dopuszczalnym kolorem jest płowy z czarna

Witam. 19 października 2008 wzięliśmy z warszawskiego schroniska "Na Paluchu" 6-8 tygodniowego szczeniaczka. Teraz zaczynam dostrzegać w nim Malinoisa, jednak jako że na rasach się zbytnio nie znam, chciałabym poznać Waszą opinię. Max w wieku ok 6-8 tyg. ważył 2,8kg szybko przybierając na wadze.

Już w 1898 roku powstał oficjalny klub, który jako jeden z pierwszych wszedł w skład Związku Kynologów Owczarków Belgijskich. Kilka lat później imię pierwszego mężczyzny zostało wpisane do Księgi Ogólnej, która stała się jednym z założycieli Malinois. ale oficjalnie owczarek belgijski został zarejestrowany dopiero w 1990 roku.

Owczarek Belgijski Malinois - Pełne informacje o rasie Wyhodowane jako psy pracujące, Malinois są prawdziwymi pracoholikami psiego świata. Doskonale spełnią zadanie, o które ich poprosisz, ale w zamian będą chcieli mieć czas u twego boku i dynamikę, aby za nimi nadążyć.

Film: pies rasy Owczarek belgijski. Jeśli chcesz mieć łatwego do nauczenia psa, któremu można wydawać polecenia i trenować, a także pełnić rolę zwierzaka rodziny, nadszedł czas, aby rozważyć belgijskiego psa pasterskiego! Rasa jest uniwersalna, używana jako psy stróżujące i świetny towarzysz. Psy są aktywne, niezależne dEVE31o.